bulutlar..gökyüzünü esir aldı bu gece,
yıldızlar..yerlerini yağmurlara bıraktı..
ben sonsuz bir çilenin içinde kaybolurken..
her damla beynime saplanan mermi,
ey! ! yağmur..bu ateş senle söner mi?
vuslat, küçük bir ümit, hasret korkulu düştü,
ve dün gece o ümit..bir anda yere düştü..
ümitlerim ki; garip..tek başına sahipsiz,
okyanusun dibi var..bende yalnızlık dipsiz..
sen! keder yüklü sokak..diyorsun ki ağlama,
bak gökyüzü dumanlı, her şey..her şey muamma..
boyandım siyahlara, korkum odur.. silinmez,
beklediğim güneşim, ne gün doğar bilinmez?
her yanı kaplayan bir derin sükut,
o sükut elimden aldı çaremi..
düşüyorum..hayat..düşüyorum.. tut..
rüzgar..durma öyle aç penceremi..
06.03.2010
ahmet turgut atlık
Ahmet Turgut AtlıkKayıt Tarihi : 6.3.2010 23:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!