Gece Sesi Şiiri - Öznur Karayumak

GECE SESİ…

Gece ki
Uzak anlar kuytusundan
Doğurgan düş anası…

Neresinden tutsam anın
Nefesin tutar kıyı bucak nefesi
Ten, tin döngüsü,
Ser hoş…
Ufka baksam, bir çift üzüm buğusu mühür
Vaha şerbeti sanki

Giden ardı mahzun göz
Kâbustan uyanışa vesile ister
An olur boğum boğum soluk,
İsyan hıncahınç
An olur sessiz serzeniş
Kimi usul sesli harf, dizi dizi söz…

Çıkamaz hesap içi
Ses ses gelir kalabalık:
- Senden midir, benden midir?

- Üç bahar,
Gözde titreyiş, özde hüzün…
Hasret müebbet

- Üste üstlük, yılda bir sürgün…
Elbet del eyler kavruk yüreği
Susan göz, biten söz, zulüm…

İnanç seslenir:
- El koyar Rab,
Kutsadığı sevdayı yem etmez kurda kuşa

Nefesine kurulur nefes
Ve ceme durur can…

Aşkı seslemeyen söz gına…
Dile gelir kalp
Her tik tak adın
Her nefes iç çekiş

Sesler… Gene kalabalık… Üste üste…
Çile endazesi dayanılası değil
Ya del akıl ya teslim düşe…

Ve perde! İşte!
Nefes çift, el bir, gözler kilitli…
Tana dek sürer tango, seyredilir…

Ve seslenir
Var olduğun ana damga ezgiler...
Unuttun musluğu
Damla damla biriktiler
Sen ve ben, canhıraş biz...
Bir çılgın deniz
Aydın gök ve yer
Teslim,
Canı gönülden...

22.10.2009, Öznur KARAYUMAK