Güneş battı batacak ortalık kararıyor,bulutda yok
İçim yalnızdı seninle oturup konuşacak vaktim yok
İnsanların dönüşü ay çıktı alacakaranlık sesizlik çok
Evde çocuklar aç gece olacak hiç de yemek yok
Sen gittin gideli bütün işlerin bana kaldı ne zorimiş
Sabah yedinmi öğle ve akşam ne yemek yenecekmiş
Başlıyor her gün aynı şeyler hiç bir şey hissedilmiyormuş
Gece olunca telaş eve dönüş yorgunluk sen olunca güzelmiş
Bilemedim işini gücünü evde verdiğin yalnız düşüncelerini
Hepsi bir arda bende,keşke sen olduğunda bütün derdini
Paylaşsamda bütün bunları verdiğim bunca tüm eziyetleri
Bilemedim anlayamadım söylemedinki bunca çektiklerini
Yaparken her an seni anar ve ne güçlü kadınmış bu derim
Bense sadece akşam oldumu eve gelir yemek hazırmı derdim
Bunca yıldır bana hissettirmeden herşeyi sen yalnız düzenlerdin
Neler çektiğini şu anda ben yaşarken hepsini tek,tek hissettim
25:03.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 25.3.2008 16:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eşim canım sevgilim olmayınca evde yemek yapmanında bir iş ve bir aktivite olduğunu zaman aldığını gördüm ve yaşıyorum
TÜM YORUMLAR (1)