Gece Sen Ve Ben Şiiri - Erdal Mutlu

Gece Sen Ve Ben
Kaldırımlar yoruldu beni taşımaktan
Gölgem uzar kaldırımlarda gece yarıları
Dudağıma sıkıştırdığım ismin ile,
Büzüşürüm ben ince ceketimin içinde
Etraf beyaza,bembeyaza kesilmiştir!
Ayağımın altında ezilen karın acı inleyişini duyarım,
Ay tepemde,tepelerim gölgemi
Ve ben seni düşünürüm bu vakitler
Herkesin uyuduğu
Hiçbir şey düşünmediği anlarda
Seni sen bile düşünmezken ben düşünürüm
Güneşe hasret bu ayaz saatlerde,
Sıcacık bakışın hayalime gelirken,
Ben ısınır gibi olurum biraz
Sonra gülersin bana ansızın,
İşte o an kalbim çarpmaya başlar,
Dururum O an kaçırmamak için hayalini
Acısı buz kesmiş elimle
Sıcak yatağında ay gibi yüzünün
Uyuyuşunu tutmak isterim
Gülümserim görürüm
Parmak uçlarımla yürürüm,kaldırımlarda
O an hiç uyanmayasın diye

ERDAL MUTLU

SAHİBİNE HİSSELİDİR