Yalnızlık zor zanaat be Canan,
Saat her 12 yi vurduğunda kalkarım kalabalık evimin yalnız odasında,
Demliği koyarım, yakarım cıgaramı, dalarım kendi kendime, birden aklıma gelir kaynaya, kaynaya biten demlik, geriye kalanla bir bardak çay ha var ha yok,
Sonra işime giderim, yalnız yoğunluk içinde, her gelen müşteri sen, karşılayan ben, her bade içen sen, dolduran ben, gece karanlığında evine giden sen, uğurlayan ben.
Dükkanı kapatır gelirim, kalabalık evimin kapısına, zili çalan ben açan sen.
Ve akşam otururum kalabalık evimin penceresine, alırım kahvemi, otururum karşına, cigara biter, kahve biter, hayaller biter, kalırız başbaşa, gece, sen ve ben..
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta