Gece Sen Şiiri - Nurettin Tan

“Di” li dilin dilimliyor beni
Geçmişin tozlu sokaklarında tuz basıyor yarama
Arsız bir ağızla
Beni öldür beni boğazla
Ama beni senden mahrum,
Yarınlarımı yarım bırakma

Gece sen
Geçmeyen sen
Gelmeyen sen
Mutluluk, hüzün sen
Dünyadaki bütün sıfatlar yakışıyor simdi sana
Her ne kadar kişilik meziyetine sahip olmayan bir kişi olsan da

Kimsesi olmayan bu aşkın
Kimsesizi olmayalım
Acıyor parmak uçlarım
Saçlarına dokunmalıyım

Yine sana bulandı elim yüzüm
Yüzümü hüzne bağan yüzün
Şimdi kanatıyor yaramı kanırta kanırta

Hunharca öldürülen bu aşkın
Görgü tanıklarıyız şimdi biz
Sadece gördü tanığı da değil
Mesulüyüz da aynı zamanda bu aşk cinayetinin

Biz şimdi ölümsüz sandığımız bu aşkın bir numaralı sanıyız
Simdi müebbet yedik ikimizde birbirimizin yüzüne

Ruhu daha sıcak bu
Sıcak beni yakacak kadar hem de
Beraber olursak can verebiliriz belki de

Bu aşk beraber olmasak dirilmeyecek ya da yeniden doğmayacak ve
Gelecek günler öldürmeden baksa mesleği olmayan bir cellât gibi olacak
Öldürecek ama gömmeyecek beni, diriltecek ve tekrar tekrar öldürecek
Her seferinde daha güzel bir meziyetle daha büyük bir eziyetle