Gece, Şehir ve İnsan Şiiri - Ensar Cevval

Gece sonlandırınca hükümranlığını gündüzün
şehrin en hareketli yeri olur
otobüs durakları,
saatlerce sürebilen bir yolculuk
sıcak, iç içe geçmiş bedenler
küfürler, bağrışmalar, gülümsemeler...
binilecek otobüsler gibi
gidilen semtlerin yolcuları da bellidir;
yüzünde şehrin ağırlığını taşıyanlar
kenar kesim, yani taşradan gelenler
varoşlarında yaşayanlardır şehirin.

'Varoş', varoluş çabası mı acaba,
yaşam kavgasının lûgattaki ismi mi?

Otobüs tek tek geçerken durakları
karanlık iyice gösterir yüzünü
ve aynasını tutar otobüs camına;
bir film şeridi gibi tek tek geçer yüzler
kimi yüzde endişe, merak
sorgular dudaklarındaki mırıltılarla yüzünü,
yaşamı gibi yarı silik kirli camlarda;
kimi yüzde kırık tebessümler
güneşte kırılmış ışık hüzmesi
her durakta bir yaşam bırakılır karanlığa
her durakta bir ateş böceği parıltısı
söner aydınlığı uzaklaştıkça ara sokaklarda
kimbilir(!) kaç defa tanık olmuşumdur bu sahnelere
kaç defa yüzlerdeki manayı çözmek istemişimdir
her durakta inenin ardından giden bir yanım
her gece rahatsız eder beni anlattıkları ile
ve her sabah aynı endişe ile düşerken yola
aslında gecede takılmışımdır şuursuzca.
İstanbul 30,7,2003