Gece sayıklamaları Şiiri - İdris Yılmaz

I.
Yağmur yağıp durdu gece boyu
dişi kuş yuva yapma derdiyle çırpınırken
nedense anlamaz bir türlü insanlar
yolu uzatmanın kimseye faydası yok
sebebini bilmiyorum
ama bana yanlış öğretmiş babam bir çok şeyi
bu yüzden tutmadım kimsenin elinden sıkı sıkı
uçup gider hayat insanın önünden
kendine güvenen giyer beyaz çorabı
geride siyah izler bırakarak
kibirle yaşanan aşk daha sıcaktır bilirim.

II.
Gözün görmediği her işte payı büyük olur şüphenin
bilemezsin ne zaman kurcalanacağını
mümkün mü ıslak yolda iz bırakmamak
bu yüzden söbeliyor melekler bizi
gecenin bu saati aç ve uykusuz bırakarak
annem günahına ortakçı aranıyor
sürekli secdede başı babamın çokça tövbe edecek
yer gök kutsuyor
kandıracak bir bakire bulmak uğruna
tapınma yerlerini doldurur bunca insan
talan etmeden
incitmeden suları yüzer balıklar ki su azizdir
yavaşça kapatıyorum gözlerimi
imanımı korumak için
bir de bu kadar kuvvetli dürtmese şeytan
tövbe görmem seni bir daha.

III.
Müthiş gel gitler yaşıyorum
göğsüm kabarıyor derya gibi
düşmanımın gücünü ayakta tutan benim kinimmiş meğer
yorulduysam bu ağaç devrilecektir budamak saçma iş
kabullenebilseydim korkak olmayı başım daha az ağrırdı
daha güvenilir olurdu dalgasız koylar
fakat kalaycı körüğü gibi bu millet azdırır insanı
uzak durmak lazım uzaklardan
ve tuzaklardan
yalnız olanı avlamak her zaman daha kolaydır
yanıma gel sığın gölgesiz kuytuma
beraber olursak aşık ihanetini göğüsleyebiliriz
küçük bir sürgüne söz gelimi can vermek için
kandan candan damardan fışkıran
unutulmuş sözlerle
savaşmak uğruna uyandırırız sevdamızı
gecenin bu vakti deli naralar atarak
koşarız ıssız sokaklarda.

IV.
Hayatın kolay tarafı
önündeki izlerden gitmek derdi babam
güzel tarafı ise kendi izini bırakmak
bu yüzden vasiyetimi yazmadım
nasihat etmeyi bırakarak
gitmediğim yolu tarif etmedim insanlara
binlerce yıldızın gösteremediğini
tek bir güneş göstermeye yetecekti
korkmadım karanlıklardan
el yordamıyla da olsa
yürümek zevkli iş
güvenmeden
ummadan
dayanmadan
ancak gece yol alınır tek başına.

V.
Ben sevmek istiyorum
yalnız yaşamak bana göre değil
insanlar gelin daha sağlam köprüler yapalım
etten ve kemikten
barışalım hadi ellerimizle
madem ki elle tutulur bir şeyler
bulduğumuz için yıktık her şeyi
ilkin oradan başlayalım işte dokunmayalım suya sabuna
aksın gitsin herşey biz bize kalalım
kapatıp gözlerimizi körebe oynayalım
en sevdiğim oyundur bu dikkatinizi çekeyim
gözleri gören hiç aşık olur mu yani
kaçar gibi yapıp dolanıyorum orta yerde
sevdiğim söbelesin beni
dokunsun bana
dokunsun aşkına.

VI.
Gözlerim en koyu karanlığa alıştı
kalbim en hafif hainliğe alışamadı
bu yüzden kapatmak istiyorum yılan deliklerini
akrepler girmesin diye tüm kapıları maviye boyuyorum
gece kuşları ötüyor o bilindik sinsi sesleriyle
çılgınca raksetmekte kelebekler
bütün bunlarda beni çeken bir şeyler var
yaban ve yalnız taraflarını sevdiğim için
örtüp gizleyenlere güvenebileceğimi yeni öğrendim
el yordamıyla bulurum seni korkman gereksiz
ki bana bulaşan hiç bir şeyi terketmedim henüz

VII.
Koşmak için ve en uygun zamandır gece
ne uçtuğunu gören olur ne de düştüğünü
serin duygular taşıyanlar üşümezler aslında
kırılacak birşey olmayınca
titremezmiş insanın kalbi sevgiyle
bu yüzden gündüz aşık olur insanlar
ve gündüz bitirir her şeyi
gece kadar masum duygular yalnız kalır hep
kirlenmez kem gözlerde hırsla
ve bir tarafa bırakıyorum geceyi
vazgeçiyorum sayıklamaktan
gün doğar
herşey gerçekçi olur
hayat devam eder kaldığı yerden.

VIII.
Tüm korkularım çıkıyor ortaya sır gibi
gizli kalmış olmanın heyecanıyla
şükür ki karanlık
görmüyor ve anlamıyorlar yargıçlar
bu yüzden rahatça saçmalıyorum
en sevdiğim gün yok mesela
hiç biri senin isminin ilk harfiyle başlamıyor
fasulye yemekler içerisinde ilk tercihimdir
kırmızı elbise ne çok yakışmıştı hiç unutamam
yürüyüşünden bilirim insanları ters yöne giderken bile
bir de gülüşündeki sıcaklık fışkıran gözlerinden
söz vermeyi hiç sevmedim bu yüzden sözlüm de olmadın
hatırlamak için en uygun zaman
en çok acı çektiğin zamandır söz gelimi
ki geceler çok ağlatmıştır beni.