gün yavaş yavaş aydınlanıyor
ben uyumaya hazırlanıyorum
gözkapaklarımın taşıdığı ağırlık yoruyor
gücüm yetmiyor o anlarda
uzanıp beyazca bir çarşafa
bakir ruhumun aydınlığında yeniden doğmak isteyip
gerçeğin tokadına boyun eğer
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
gece yalnızlıktır. ıssızlığını büyütür insanın... sonra bir sabah uyanır şafak.
söker kan ter içindeki umutları.
ölüm başlar ardı sıra...
şiiriniz dize ekletti akşam akşam bana
tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta