gün yavaş yavaş aydınlanıyor
ben uyumaya hazırlanıyorum
gözkapaklarımın taşıdığı ağırlık yoruyor
gücüm yetmiyor o anlarda
uzanıp beyazca bir çarşafa
bakir ruhumun aydınlığında yeniden doğmak isteyip
gerçeğin tokadına boyun eğer
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
gece yalnızlıktır. ıssızlığını büyütür insanın... sonra bir sabah uyanır şafak.
söker kan ter içindeki umutları.
ölüm başlar ardı sıra...
şiiriniz dize ekletti akşam akşam bana
tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta