Gece Sabaha Verirken Bakirliğini....

gün yavaş yavaş aydınlanıyor
ben uyumaya hazırlanıyorum
gözkapaklarımın taşıdığı ağırlık yoruyor
gücüm yetmiyor o anlarda
uzanıp beyazca bir çarşafa
bakir ruhumun aydınlığında yeniden doğmak isteyip
gerçeğin tokadına boyun eğer
baka kalırım öylece..

beyaza dolandıkça bedenim
baskın çıkıyor günahlar
yetemiyor çığlıklar..
çıkamıyorum bu yanlızlığın cümbüşünden..
yine böyle gün doğumuna çeyrek kala
tutacak gibi oluyorum uçsuz semaları..

peşi sıra benliğimdeki karanlıklar sarıyor bedenimi
ve sabaha bakirliğini veriyor gece; sessizce....

simla karatay