Gece Saat 3.00 Şiiri - Roj Yiğit

Gece saat 3.00
İstanbul sokaklarında karanlık
Dostların şehrinde
Nöbetteyim
Gözlerim kapalı
Yıldızlı
Sisli bir gecenin içindeyim
Uyumaksızın ayaktayım
Rüyadayım
Kâbusların teninde

Bekçiyim
Bütün sokaklar benden sorumlu
Olmayan kuş seslerini dinliyorum
Martıların sızısında
Koyu mavi bir denizin köpüğüyüm
Parlamayan ateş böceklerini seyrediyorum
Ve olmayan insanların sevincinde
Ölüsüz bir mezar taşıyım
Ve duyduğum sevincin kokusunu çekmekteyim

Ayyaşım
Caddeler benden sorumlu
Elinde rakısı sokakta bağıran sarhoşum

Zamanım
Dününle bugünün buluştuğu saatte yelkovanım
Tabiatta baharım
Annemin elindeki saksıyım
Nöbette tüfeksiz bir askerim
Yaralı bir savaşçıyım
Mayından ayağı kopan 7 sinde Nurhayat’ım
Açlıktan nefesi kırılan bir kediyim
Zenginim insanlığı satın alan
Yüreği kirpiklerinin ucunda sevdalı bir kızım

Bu geceyi rehin aldım
Her şey benden sorumlu
Bu gecede her şeyim
Her şey benim
Geceyim
Karanlığım
Yokluğum
Varlığım
Oyum
Buyum
Eğer böyleyse gerçekten
Gecenin ayazında sokağı süpüren çöpçüde kim