Gece Rengi Kaderim Şiiri - Vahap Özfidan

Geceler hal bilmez yarimdir benim
Satırlara mahkum ettim sevdamı bu dört duvar gurbette
Kapanan her kapının ardında ben bir umut bıraktım
Özlem diye uyandığım her karanlık yarısında
Sevdalara dokudum mısraları

Bakışlarındaki son manayı özledim
Gerdanındaki zülüf kadar
Sende özle
Sebebim olan badanalı duvarlara
Yazdığım şiirler kadar

Alıp beni benden sevdaya saldın
Hecelere mecbur ettin elimdeki kalemi
Mazimdeki onca resmin hala zerafetinde
Gece rengi kaderimse isyankar sefaletinde

Bir dostum olsaydı aldırma derdi
Yunustan pir sultandan mevlanadan söylerdi
Kimse bilmez lisanimla ağlarım bu yüzden son gülüşüne
Ve bu garibi her gün yeniden öldürüşüne

Göz yaşlarım bir hicazkar türküdür
Mukavvemetten yatan her garibana
Unutanların suçudur görüşme saatleri
Beklerim ben gelmesende sen sağol
Mahşer vakti elbet yüzün görürüm

Çok cefa çektim amma sevdam kadar büyük deyil
Seni yazar her vaktin yarısında bu gönül
Ve defnedilir kabirlere hatılarla
Bu garibin sevdası
Bedenimle beraber

Sev beni seni sevdiğim kadar
Fazlasını istemen