Gece on ikilerim.
Ufka açılan pencerelerim.
Sessizliğin içinde yalnızlıkla beraber,
Benliğimle konuştuğum saatlerim.
İstemez ruh halim olsun ki sabah,
Dökülür dilimden kağıda sözcüklerim.
Doymuyor sükuta açılmış iştah,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta