Aydınlığın nereden geldiğini bilirsin, başımı önüme eğiyorum hafiften..
Sırtının her santimine ağlayan bir şehre, adınla giriyorum..
Çöktü yere, göğe sığdıramadım; koca bir çığlık gibi hissediyorum..
Neredeyse yağmur, bileği kırık bir kadın gibi vücudundan dökülen bir ter damlası..
Güneşsiz iklimine denk geldim; ben bu kalbi taşımak zorunda mıyım..
Unutamamanın en ağır sebebiydi mevsimin..
Kimsesizlik saçlarından başlıyordu; adın, ağzımın tadı olmuş..
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta