Gece Olunca Şiiri - Hamit Atay

Gece Olunca

Gece olunca sessizce iner karanlık,
Gizler göğsünde yorgun anıları,
Ay ışığında titrerken dallar,
Rüzgâr fısıldar eski yaraları.

Sokak lambaları solgun bir göz gibi,
Yanıp söner umutsuz ve ürkek,
İçimde büyüyen derin özlemler,
Gecenin koynunda yankılanır tek tek.

Uzaklarda bir kedi geçer usulca,
Ayak izleri silinir kaldırımlardan,
Bir pencere ışığı düşer sokağa,
Kapanır yavaşça, kaybolur zaman.

Gece olunca dertler çoğalır,
Bir bir dökülür içime hayaller,
Kırılmış umutlar, yarım kalan sözler,
Zihnimde döner, ah o eski sesler!

Kim bilir hangi şehirde şimdi,
Hangi rüyanın içindesin sen,
Ben burada, yalnızlık nöbetinde,
Kelimelerle örüyorum özlemden bir beden.

Geceler uzun, yıldızlar uzak,
Gönlümde sessiz bir fırtına,
Ah bir bilsen, ne çok bekledim,
Gelirsin diye, şu kapıya…
Hamit Atay