Gece Olunca Şiiri - Celalettin Yünel

Bu şehirde güneş batınca her yer soğur
Üzerine üzerine gelir dert dolu insanlar
Buz tutmuş yürekleri yüzlerinden okunur
Tut ellerimden erisin içimdeki buzlu dağlar

Bu şehirde güneş batınca tanımaz kimse kimseyi
Gündüz can olanlar gece gördüğüne el olur
Ay hiç yaklaşmaz uçakların yaklaştığı gibi
Tut ellerimden yanımda dur ne olur?

Bu şehirde güneş batınca bulutlar is kokar
Kepenklerini çeker bütün tanıdıklar
Dost bildiklerin arkandan bıçaklar
Tut ellerimden, hiç yorulmadım ben bu kadar

Bu şehirde güneş batınca susar bütün kuşlar
Kargalar pencerelerde serenat yapar
Yolunu keser bütün umutsuzluklar
Tut ellerimden yoksa düşeceğim apar topar

Bu şehirde güneş batınca bir tek ben kalırım,
Kalabalıkların ortasında, bütün yalnızlığımla.
Dağılır bütün sevincim, mutluluğum, yalnızlığım
Tut ellerimden sar beni kollarınla

Bu şehirde güneş batınca ben seni beklerim,
Kimseler sormaz senden başka halimi,
Ben yalnız sende umutlarımı filizlendiririm,
Tut ellerimden ayağa kaldır beni...

CELALETTİN YÜNEL
12.08.2015
16.40