Gece Olmadan Şiiri - Can Bayraktar

Duygularımız ölüyor yavaş yavaş,
Olmuyordu teselli, gözlerimizdeki yaş.
Kararıyordu gece olmadan günler,
Soluyordu yapraklar yavaş yavaş.

Eriyordu mantığımızla beraber sevgimiz,
Eski hoş ve boş sohbetlerimiz,
Menfaatsiz ve masum dostluklarımız,
Mutluluğumuz ölüyordu.

Sevinçliydi yorgun gözlerimiz bile,
Aktarılırdı kalpten kalbe,
Fırtınalar silmeden önce...
Yaşıyorduk sessizce.

Sitem ediyorum kendi kendime,
Yalnızlığımı dindiriyor kelimeler.
Ama bulamıyorum hata kimde?
Bakarsın bu hüzün bir gün biter.