Gece Oldukça İbrahim Şiiri - Ethem Erdoğan

GECE OLDUKÇA İBRAHİM

l

iste sentetik düşlerle taşlaşan topyekûn sükut
ayaklara dolanan uysal ihtiyar
sıcak, ürperti ve nem genleşmesi, akşamın
terli uzantısı
yorgun günün salvosu
karanlığı onaran yağız ordu

oldukça mağlûp güvercin ordusu ay saatlerinin tedirginliğine her şeyden uygun dilber kahkahalarıyla umut yontan yassı karavan

oldukça
günahın titrek cazibesi parkları çekici kılan. sarhoş
saat yönünde seyreden mermer gövde.

zülali renklerin can payına detay
akışkan bir alâka oluyor
ince hüzünler ayarında

ya
duymalı yıldız serenatları bir kez
ya yorulmadan sevmeli. en azından sevmeyi

ll

ılık akan üzünç. gökyüzü kaçkını hercaî damla
bütün yılgıları konuklayan çiğ. süvarisi
gerçeğin müflis uykusu. dans partilerine kavalye
bulvarların gecikmiş soygunu: gece... güvercin
beyazı bir alımlı gürültü. narin leke
siz. ah ipince. buhurdan kılıçlarla sevecen
çehrelerine sevgi serpiştirilmiş tebessüm nöbetleri zalim virtüözleri aşkın

ya, kıymalı güzellere gemiler yakılmadan
ya dijitalleşmeli sevda

lll

oldukça ibrahim gece
karıncalandıkça seher, onaylanmakla dişil
gizeme sinen feryat, bir taarruz ulağı
belirsiz bir noktada derinlik felsefesi:
işte bizzat içindeyiz, yaşlı mahzenin
dünya bir sarnıç: bulanık bir su insan
pörsümüş kendi içinde yalnızlıkları şehrin
ağır aksak eskizlerle yoldayım, kendimden dilim,
oldukça İbrahim gece
gece oldukça İbrahim

ya, durmalı alnacında demir almadan kuşlar
ya sığmalı içine işaretlerin...