Gece Notları-2 Şiiri - Irmak Çatal

Ve yitiyorduk bir iç geçirişin sessizliğinde
Ben sana akıyordum,sen bilmiyordun
Kader dediğimiz keskin bıçağın üzerinde can çekişiyorduk..
Merak ediyordum,
Hala bu şehirde mi soluyordu nefesin?
bilmiyordum..
Akıldan çıkanlar,yürekten silinmiyordu bir çırpıda,
Anladım..
Acılarla yaşamayı,isyan etmemeyi ve şükretmeyi,
öğrendim sonunda..
ve belki de elindekiyle yetinmeyi..
Söyleyecek sözüm varken susmayı,
Çekip gidecekken kalmayı,
Sevmeden sevişmeyi
ve mutsuzluklardan yorulmamayı
Öğrendim..
Fakat birşey vardı engelleyemediğim
Anlamını yitiren şehirlerde,
işte yine yitiyordu ellerin..
Kopuk cümlelerim hep senin eserin
İlk kez duyduğum bir ezginin şaşkınlığıyla
düğümleniyor boğazıma nefesim..
Herşey öyle açık ki!
Nefes alışımın sebebi sensin..