Gece Notları-1 Şiiri - Irmak Çatal

Zaman anlamını yitirdi
Hiçbir şeye çare olamıyordu artık
Hızla akıp gidiyordu anılarımız
Canımı acıtıyordu durmak bilmeyen
akrep ve yelkovan..
Ve zaman..
kum saatindeki kumlardan daha hızlı akıyordu
Yazık,yitirdik oysa..
Yanılgılarımız,yaşanılası muhtemel
bütün güzelikleri bir çırpıda
nasıl da yerlebir ediverdi..
Direnmeye muhtaçtım,
ya da kendim de yok olmaya..
Sessiz hıçkırışlarım merhaba derken geceye,
karanlığa teslim oluyordum..
Yıldızlar bir türlü ayrılmak istemiyordu
Güneş selam vermek istiyor
fakat ben Ay'a hoşçakal! diyemiyordum
Yine akmıyordu zaman acımasızca..
Karanlıklarımdan çıkamıyordum aydınlığa..
Mutsuzluğun hoyrat elleri avuçluyordu kalbimi,
yetmiyordu;
acımasız elleri sarmalıyordu,
daha da derinlerine çekiyordu beni..
Siyahın karanlığında kayboluyor,
ve karanlığın siyahında kirleniyordum.
Kirlendikçe bütün çareleri yitiriyordum
Yitirdikçe acı çekiyor,
acı çektikçe büyüyordum.
Zaman bana çare değildi biliyordum
Çarelerimin çaresizliğinde
kirlenmişliğimle,
karanlığın sonsuzluğunda
bir kez daha yok oluyorum..