Gece Nöbeti Şiiri - Müslim Avcıoğlu

Daldım gecenin karanlığına
Karşımda İzmir körfezi.
Ufukta parıldayan yıldızlara inat,
Bende varım der gibi
Işıldıyor.
Karşıyakanın lambaları
Denize aksediyor.
Körfezin hafif imbatı
Küçük dalgalar yapıyor
Serinliği yüzümü okşuyor.
Işıklar denizde yanıp sönüyor
Dalgalarla ışıklar kucaklaşıyor
Göz kırpan yakamozlarla
Bizde buradayız diyor.
Bunlar;
Benim nöbet arkadaşlarım

İzmir’in ışıkları pırıl pırıl,
Alay derin uykuda
Nöbetteyim!
Omuzumda bazen tüfeğim
Bazen elimde çapraz
Gözlerim İzmir’in ışıklarında
Çakmak bakışlarla
Kulak pür dikkat
Göz kapaklarımda tonlarca ağırlık
Görev aşkı tonlarca kaldıraç
Hayalde sivil hayat
Ulaşılmaz ütopya
Tel örgüyle ayrılan dünyalar
Belli zaman dilimi ayrı
Beden geçmezse bile
Hayalim atlar telden
Eve varır bir anda
Fazla zaman geçmeden
Nöbette hazır nazır
Bir üç nöbeti
En zor nöbet
Her gece böyle olsa
İnsana gelir nöbet

Ay bakıp gülümsüyor
Ziyası ruhumla birlikte
Karanlığı aydınlattı,
Görünmeyen mekanlar ayla birlikte
Bizde buradayız dedi.
Yemekhane,, tuvalet çeşme
Arkadaş oldular
Hızlanan rüzgarla
İçim titredi
Hayal gitti gerçek geldi
Tüfeğim çaprazda
Dilimde hafif bir türkü tutturdum
Geçmeyen dakikalarımı
İçimde kinimi susturdum.

Uzakta deniz feneri
Arada bir göz kırpıyor
Körfezin karşısından beni selamlıyor
Benimle konuşuyor
Hizmetlerini anlatırken
“Bben her gece buradayım” diyor.
Deniz feneri ile muhabbet erken bitiyor
Devriyeler geliyor
Deniz hışıltısına ayak sesleri katılıyor

Nöbet devri başlıyor
Dur! Sedası
Bende varım diyor
Karanlıktaki sessizliği bozuyor.

Nöbetçi tekmil verir
Nöbet değiştirilir

Zaman geçer
Nöbet biter
Bu devran böyle devam eder gider.
Mekanlar durur
İnsanlar gelir gider.

Gün ağarır
Alay canlanır.
Yine aynı gün
Neredeydi dün,
Sanki bir tekrar
İşler hep aynı
Her şey saatli
Kaçamak olmaz
Her kes bir yorgun,
Devamlı hasta
Nöbetçi uykusuz
Tuvalet susuz,
Her gün bir çile
Çekeriz bile bile
Bitecek bir gün
Gözler hep ölgün
Vücutlar yorgun
21/01/1984 Narlıdere
21/04/2001 Gaziantep