Gece nöbeti... Şiiri - Tuğba Özgür

sen beni nitihar odalarına terk edeli
gözlerimden geçen bulutlara emanetsin
karanlıklar giydirsende üzerime
gece nöbetlerimi bile bile gelmesende
sen,seni gördüğüm yıldızlara emanetsin

beni yalnız bıraktığın yolun ayrımındayım şimdi
sensiz olup
yokluğunu kabullenerek devam edeceğim
-içimde yolun sonu aydınlık umudu taşıyarak-
içimdeki seni yoldaş ederek kendime devam edeceğim
-yolun sonunun yalnızlık koğuşlarına vardığını bilerek-

atamıyorum içimdeki sevgiliyi
ve devam ediyorum
her yeri sen olan,hep sen kokan
ama olmayışınla karanlıklaşan yoluma
acıyor içim kanıyor, tükeniyorum ama devam ediyorum
bu bile hoşuma gidiyor
senin için acıması içimin,
kalbimin kanaması,tükenişlerim..
senin için olduğunu bildiğim herşey hoşuma gidiyor
hayallerim güç veriyor bana
gözlerimi her kapatışımda geliyorsun yanıma
sarılıyorum sımsıkı,kokluyorum doyasıya
saçlarıma dokunuyorsun
çok özlediğim cümleler duyuyorum
SENİ SEVİYORUM diyorsun...ağlıyorum...
sen daha gözyaşlarımı silmeden
gözyaşlarımın yüzümdeki sıcaklığıyla uyanıyorum
ve gece nöbetleri sensiz devam ediyor...