bu gece / gene nöbete diktiler beni
sen yoksun
yorgan altında.
sadece sesizlik
ve karanlık var
nasıl özlüyor
bir bilsen seni
boş duran yastıkta
başının yeri
bu gece / gene nöbete diktiler beni
işim ne?
sabaha kadar
sayar dururum artık
gölgeleri
ve şafakta
çaresiz
indirirken
süngüleri
çok acıyor olacak
biliyorum
eskimiş yaranın
kanayan yeri
bu gece / gene nöbete diktiler beni
gel desen
gelirdim
biliyorsun
.............
yine sapkın
yine kaçkın
yine gizli
düşleyeceğim
kaldığın yeri
bu gece / gene nöbete diktiler beni
yine geçeceğim
iğne deliğinden
ucu düğümlü
ibrişim gibi
yine
batıp çıkacağım
kendi etime
yamansın diye içimin
yırtılan yeri
bu gece / gene nöbete diktiler beni
oysa
yorgunum
hiç gücüm yok
ne unutmaya
ne de unutmamaya seni
24/12/2005
Mine ÖzdemirtaşKayıt Tarihi : 24.12.2005 02:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!