Gece Nöbeti Şiiri - Yigit Nazım

Bazı geceler vardır, girip canlı çıkamadığımız
Hayat, vurdumduymazlığı ile umursamazca omuz vura vura giderken
Bir köşede oturmuş gece olmasını bekleyen olursun
Bir dostu, bir aşkı bekler gibi beklersin de hevesini kimseye belli etmezsin
Ceplerine doldurduğun mutsuzlukları, kırgınlıkları
Gece olunca açarsın önüne avuç avuç dökersin
Bakıp, gözleri dolar gözlerle iki kelam etmeye niyetlenirsin de bir sessizlik bürünür
Haykırmak istediğini sesin kısıklığında hissedersin
Sabahın dirilteceği insanların cenazelerini kaldırırsın bütün gece
Yorganı toprak yaparsın da üstüne tütün kokan odada
Horoz gökyüzüne çıkmış odana vurur
Öldüm sanırsın da yine de uyanırsın
Uyandım dersin yine ölürsün.
Biter sanırsın bitmez gece nöbetin, yeniden başlar.