Gece Nöbeti Şiiri - Sedat Emrem

Saat yine bölünmüş bir uykunun kazasını uyuyor...

Gece cinnetlerim nöbette yine!

Ve deliliğim aklımda!

Bir değil! Iki değil!

Her gece...

Dayanılmaz sancılarım...

Ayrılığa gebe bir yüreğin doğum suyunu döküyorlar içime...

Dikiş tutmaz yaralarım,

kan bayramına yatmış ciğerlerimden boşalıyor,

nefesimin kızıla boyandığı dudaklarımdan!

Azrail yine pusu kurmuş hayallerime...

Bir katliam, bir kıyım her şey öldü içimde...

Bir tek adın...

O da yarım kaldı dizelerim de...

Gece sessiz bir ölüm…