Gece…
Günün ikinci yüzü…
İnsanın yalnız kendi içine döndüğü zamanlar…
Suskun, sakin ve dingin...
Yaşanılan bir gün, son rötuşlarıyla hafızalardaki yerini almak üzere…
Zihinlere nakşedilen anılarda yeni bir sayfa daha açılıyor…
Kitabımın son sayfasındaki son satırı da okudum.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
