Gece…
Günün ikinci yüzü…
İnsanın yalnız kendi içine döndüğü zamanlar…
Suskun, sakin ve dingin...
Yaşanılan bir gün, son rötuşlarıyla hafızalardaki yerini almak üzere…
Zihinlere nakşedilen anılarda yeni bir sayfa daha açılıyor…
Kitabımın son sayfasındaki son satırı da okudum.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
