Ne kadar da çoklar! Ellerinde fırçalar,
Gece melekleri,gökyüzünü siyaha boyuyorlar…
Sen de ordasın.
Haziran gözlerinle gülümsüyorsun bana.
O küçücük ellerinde yıldızlarla dolu bir sepet,
Her çıkardığını umutla öpüyor ve serpiyorsun geceme,
Hepsi senin için dercesine…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
