Titreyen bedenimle bir ben vardım
İçimdeki sızıyla
Boğulurken gözyaşlarıma
Sadece uzaktım
Uzak kalmalıydım
Yangınlara….
Bilmezdim sevgiye dair söyleneceklerin anlamını
Unutmuştum oysa ki
Unutturmuştum öfkeme
Yüreğime dur demeyi
Beni benden öte
Kimse duymamalı
Sesimi, titreyişimi
Gece,melek ve ben çocuktum
Yine gülerek ayakta kalabilmeyi
Yolda yürümeyi..............
Kayıt Tarihi : 20.9.2008 22:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!