Gece maviye büründü ansızın

Yavaşça kalktı oturduğu yerden
yüreğinden kan damlıyordu.
Sendeledi, bir an düşündü,hayatını.
O kısa anda tüm geçmişini tekrar yaşadı,
uçurumun kenarında olduğunu gördü,
tekrar sendeledi,tutunacak bir dal aradı,gözleri.
Yoktu,tutunacağı bir dal,
onu yeniden hayata bağlayacak neden.
Yüreğinden damlayan kan damlaları,
uçurumun dipsiz karanlığında kayboluyordu.
Ayakta durmakta güçlük çekiyordu,
gözlerini kapadı ve kendini,
kan damlalarının peşinden,
boşluğa bıraktı.
Gece maviye büründü ansızın,
gözlerini açtı,
gülümsüyordu maviye çalan karanlığa
dudaklarından;
seni çok sevdim,sonsuza dek de seveceğim.,,
sözleri döküldü.
Ve boşlukta kayboldu sessizce,
geride hiçbir iz bırakmadan,
adam...
13.11.2008 Hastahane/İZMİR