Gece Mavisinde Şiiri - Vedat Koparan

yeryüzünde sevgi var olduğu ki insan var olduğu sürece
kaybolmaz sana olan sevgim yaşadığım müddetçe

uzak kentlerin yakın sesinde
kaldırım kırığı bir yalnızlık üşümede
sensizliğim kayıp bir kentti gelişinde

sen renginde bir gece düşü yolculuğunda
günden aldığın ağustos güneşi parıltısıyla
gözlerim gözlerine değip buluştuğunda
üzerine giyinip geldiğin mevsim sıcaklığınla
ışıktın ay huzmesinde gecenin karanlığına

bal özü gözlerim karıştı doğanın güzelliği gözlerine
oturduğum yerden pencereden dışarıya baktım
yaprak bile kıpırdamıyordu el ayak çekilmiş dingin gecede
radyoda açık hafiften müzik gölgelerin dansında
içimin yandığını hissettim bu boşluğun girdabında
bir bardak su alıp içtim kendine sarılan sessiz yalnızlığa
sigara içme dürtüm uyandı yaktım sigaramı
uzandım hayali yatağıma diktim gözlerimi tavana

bıçkın bir rüzgarın havayı yaran sesinde
dalmak istiyordum o doğa güzeli gözlerine
ne güzel diyor eski zamandan süzülen şarkıda
“benim gönlüm sarhoştur yıldızların altında”

hayallerin yetmemeye başladığını hissediyordum
sanki geceye bir sis perdesi çekili bir güç zorluyordu
girdaptayım işletiyor hükmünü yer çekimi kanunu

bir dal ucuydum gül yaprağında titriyordu
zaman seda’dan süzülüp sana akıyordu
sana dairde benliğimde bir özlem büyüyordu

sen harelerin renginin güzelliğinde
günden aşırıp hayal denizinde
vurgunluğumsun gece mavisinde

Vedat Koparan 22.08.2005(04.22)