Gece mavisi 2 Şiiri - Fatih Kaya 6

Yine seninle baş başayız
Yalnızlığın en koyu tonusun sen
Bir pencerenin camında yansıyan yüzüm gibisin
Bakınca hem kendimi görüyorum
Hem de kaybettiklerimi

Sana bakarken sessizlik büyür içimde
Zaman yavaşlar
Kalbim sanki eski bir anıya geri döner
Sen geldikçe gözlerim başka bir hüzne uyanır

Gece mavisi
Biliyor musun
Sen sadece bir renk değilsin benim için
Sen çocukken karanlıktan korkarken
Annemin sardığı battaniye gibisin
Sen susan bir dostsun
Küsmüş kelimelerin arkasındaki sessizliksin

Sana her baktığımda
Söylenmemiş sözler doluşur aklıma
Kimseye anlatamadıklarım
İçimde tuttuğum gözyaşları
Yalnızca seninle dertleşmek ister

Seninle yürüyen insanlar bilmez belki
Ama sen bir gece değilsin sadece
Bir vedasın
Bir keşke
Bir eğer cümlesi kadar yarım kalan hayalsin

Sana baktığım an
Aklıma biri gelir
Adını anmasam da kalbimde yaşayan
Sesini duymadığım ama suskunluğunda boğulduğum biri

Bir gece mavisinin içinde kaybolmuş bakışları hatırlarım
Gülüşü yarım kalan insanları
Öyle çok insan geçti ki hayatımdan
Ama sen kaldın
Her gece yeniden geldin
Gittiklerimi getirdin
Unutmak istediklerimi önüme koydun

Seninle ağladım ben
Kimse görmedi
Ama sen
Benim bütün sessiz çığlıklarımı duydun

Gece mavisi
Ben bazen senden kaçmak istedim
Ama en çok sana koşarken yakaladım kendimi
Çünkü bir tek sen
Yargılamadan sarıyorsun beni

Gözlerim doluyorsa şimdi
Bu mektup sadece sana yazıldığı içindir Çünkü seninle susmak
Bin kelimeden daha anlamlı

Bana bir dost gibi yaklaşmanı istiyorum bu gece
Sessizce otur karşımda
Hiçbir şey sorma
Sadece dinle

Ben yine anlatacağım
Kırıklarımı suskunluklarımı kaybettiklerimi
Yine senden bir şey istemeyeceğim
Çünkü sen gelince zaten eksikler tamamlanmaz
Ama biraz daha az sızlar kalbim

Ey gece mavisi
Beni sustuğum yerden tanı
Ve ne olur
Bu gece biraz daha uzun kal

Çünkü bu kalp
Bu gece biraz daha yorgun

Susarak konuşan bir yüreğinle
Sana içini açan bir dost