Gece Mavisi Şiiri - Uğur Bayram Gitgel

Ben seni yaşıyorum
Seni yazıyorum son sözlerimde
Önce gülüşünü yaşıyorum, ağlayarak
Bakışını yaşıyorum, başı eğikçe
Hissedemediğince hissediyorum
Dün gelecek diyorum bugüne
Ve yarını hatırlıyorum
Gözlerince...
Ben artık bugünü yazıyorum
Ve usulca uçuyorum geceye
Gözlerin mavi olmasa da olur sevgilim
Gece Mavisi yeter bize!
Bakarsın yarın sabah Kanada’ya uçarız
Topraklarını sunarız Kızılbenizliler’in...
Öğleye doğru Afrika çöl rüzgârında
Somali’li çocuklara yemek yaparız...
İkindide ver elini Grozni,
Yağmur taneleri merhem olur
Sararız tüm yaraları...
Akşama doğru biz ayakta
Güneş yorgun,
Uzakdoğu’da bir adada
İnsanlar yığınla, şehir suskun
Bu kez de son durak Nagazaki!
Enola Gay’in vahşeti belli yüzlerde
Einstein ister miydi hiç
Bomba olsun çekirdeği atomun?
Bazen teselli olmasa da dilimizde
Yüzümüzden belli suskunluğumuz...
Felaketzedelerin buruk torunları,
Hala sakat doğar eksilmez genlerinde...
Vakit gecenin bir yarısı
Sarsılır Marmara, ağlar bebekler!
On binlercesi toprak olur enkaz yığınında
Deprem denen ibrete ibret,
Bir kuru ekmekte biz sunarız
Karşılıksız!
Gece geliyor sevgilim
Gece yine mavi
Özgürce...
Hep senle, hep seninle
Gözlerin yine gecede
Gece Mavisi gözlerinde...

(Mart 2000)