Gece mahallemde Şiiri - Eymen Özgüven

Bir karanlık çökmüş mahalleme
Hiç bir yerde ışıklar yanmıyor.
İnsanlar balkonlarına çıkmış
Sadece bizde mi diye bakıyorlar
Bense bu arada
O hepinizin bildiği malum bankta
Oturmuş,elimde kağıdımla kalemim
yazıyorum her zamanki gibi olan biteni.

Bir süre sonra
Mum ışıklarını görüyorum
Her evde,her yerde
Sanki 1700'lerdeyim
Kendimi Fransa'nın
Bir semtinde gibi hissediyorum
Ama bu rüya fazla sürmüyor.
Bu sessiz ve güzel ortamı
Mahallemin korkan çocuklarının
Ağlayışları bir kılıç gibi kesiyor adeta.
Uzaklardan masalların seslerini
Duyar gibiyim
Neredeyse uyuyacağım bende
Ama her yer karanlık.

Sizi bilmem ama
Uyuyamam ben karanlıkta
Mahallemin çocukları gibi
korkarım ben karanlıktan
Bir ışık yaksalarda uyusam diye
Beklerim her gece.
Birde annemin masallarını.

Her neyse
Kafamı kaldırdım şimdi yukarıya
Ne mi görüyorum
Mahalleme bir güneş doğmuş
Her yer aydınlık,ışıklar gelmiş
Mumlar sönmüş yavaş yavaş
1700'ler bitmiş 2000'ler gelmiş.

Ay! bir mutluluk bastı şimdi beni
Mahallemin korkan çocuklarının
Işıklar geldi diye yüzlerinde oluşan
O masum mutluluğu gibi.