Gece Lambası Şiiri - İsmail Şen

Her gece kuşanıp kalemini bakışlarıma,
Ben uyurken şiirler yazıyor
Bir adam göz kapaklarıma.

Gecenin saçlarına takarak yıldızları,
Basıyor düğmesine gece lambasının;
Güneş sönüyor birden…
Bir dolunay doğuyor; parlak mı parlak,
Gecenin siyah mı siyah yüzünde.
Basıyor düğmesine gece lambasının;
Sarışın mı sarışın bir adam.
Gündüz uykuya dalıyor,
Gece uyanıyor karanlık uykusundan;
Yanıyor gecenin ışıkları,
Yanıyor gökyüzünün rengârenk lambaları.

Gece uyanıyor bütün gümbürtüsüyle,
O karanlık, o soğuk, upuzun o kış uykusundan.
Hişşşşştt…hişşşşştt…
Konuşmasın dilleriniz;
Şiirler konuşacak artık,
Kalemler konuşacak
Simsiyah kâğıt yüzünde gecenin.
Bekleyin, bekleyin… konuşmayın, susun…
Şiirler konuşacak artık, ses etmeyin;
Uyuyan yıldızlar ağlayabilir, gece uyandırıldığında…

Hişşşttt…hişşştt…
Uyanın artık, uyanın!
Söndürün gece lambanızı;
Şiirler konuşacak, güneş mürekkepli şiirler…
Bekleyin; şair sussa da şiirler haykıracak!
Bekleyin…
Gecenin karanlık yüzünü,
Güneş mürekkepli şiirler aydınlatacak…
O şiirler sabah güneşiyle gönderilecek dünyaya…