Gece Kuşatması Şiiri - Haydar Şahinbay

Gözlerindeki felaketten
Büyümedi kafeste kardelen
Özlemin erken inmesi kalbime
Aşkın gece kuşatmasından belliydi
Göğe her yıldız düşmesinde
Maha ayar veridi kirpiğinin mecni

Teni saran yalnızlığın sana kıtlığı
Gümüşü bir düş kuruyor karanlığa
Kimler demir madeni kurdu
Şimdi senin altın kalbine
Yanakların gül kokuyor mu hala
Rüzgarın şiiri alaşağı ettiği havada

Anılara kapı açtıkça her gidenin ardından
Tuz çalıyorum gözlerimin yaşından
Ve kıvama gelsin diye mısralar
Ölçü alıyorum işlemeli tabuttan

Leyla’yı senin gözlerinde aradım
Tanrı bana çölü bağışladı
Özleminden su tükettim
Sana karanfil büyütmek için