Gece Karası Kırılır Söz Düğümlerimde!

Elbette kırılgan olacaktır hırs
kamçılayan duyguların hırçınlıkları içinde
kaba saba dans ederken
düşün de düşmek üzere dikkat

seni emanetime muhkemce sarıyorum
kuş tüyü gönlümün hücresinde uçasın diye
duymuyor musun

Her şey de bak ne denli ıslak ve taze
yol ve yordamınca
gönül vefasının sıcaklığın da gönlünce koştur
belki de yel olur esersin özlemlerin tufanında
kim bilir

yontulma zamanı ver eline keseri sevgiyi taşıyana
ne yöne sallarsa sallasın sonu güzel olduktan sonra
mermer tozları gibi
bulasın yüzüne ve gözüne sevgileri

sonsuzluk sığmıyor ki içime kalbimde yer yok ki kine
işte sana olan sevgim öylesine
mümkünü yok duygularla çalkalanıp durdum ben
çöllerin sıcaklığınca pişiyor gönül ataerkil duyguların sıcaklığında
dağ parçaları düşüyor üstüme sevgine gömüldükçe
güldürme sakın
gönlümüze saplanan o kör dikenlerini

cananım gönlümün hiçliğine yakalandı saf duyguların
her taraftan aşk’ın kokuları yükseli verdi Sema’ya
aşk’ı bilmeye gerek yok ki fışkırır durur zaten gözlerinde
sicim gibi yaşları bir bir topla
yüreğinin içinde kopan fırtınaların acısıyla

susup kalma bağrımda sana aktarmam gerek
nasıl nerde aşkla düet
bir sana yana yana diye bilsem ya
yangınların suya aşkı tattırdığı o yerin sırrını
güneş nasıl cilveleşir görürsün deryayla
şafak söktüğü anda
gördün mü ya hülya

bir bezginlik çöker nedense içime
özün geçmişliğinde bir bitkinlik saplanır yüreğe
hiçbir eylem çözemez seni
senin adın kadın ya
arşın mihengi taşı oynatma sakın
dünyayı başımıza mı yıkacaksın sen sonra

iç içebildiğince gönül şerbetimi kana kana
sakın ha susama
susma sakın seçkinliğinin sakin koynunda
vefayla sarılıp kundaklandıktan sonra da
korkma
dokunduğunca açılır gönülde güller kıskanır seni o ilk bahar
of sevdiceğim of

gamzelerinde kaç gül var
uçurumdan düşmenin acısı senin gönlünden düşme acılarının yanında hiç kalır...

(21.03.2012) AZAP…