Gece Karanlik Şiiri - M V

Gece karanlik..
gozlerimi kapatiyorum;
karanlik..korkuyorum..

Ben esasinda karanliktan korkmuyorum,
Ben geceden korkuyorum..sessiz ve uzun geceden..
Ne zaman bitecegi belli olmayan geceden..
Sabahi gelmek bilmeyen gecelerden..

Günes dogana kadar uyumus olmak istiyorum,
Sabah ezanini karnim agrimadan duymus,
Daldigim uykumdan belli belirsiz uyanmis olmak istiyorum..

Daldigim sey uykumu yoksa karanlikmi bilmiyorum, bilemiyorum..
Sadece korkuyorum...
gece karanlik,
gozlerimi kapatiyorum,sikica hemde..

O kadarda kolay olmuyor uyumak..
dusuncelerden siyrilmak, sesleri susturmak..
sormak, cevaplamak, yatismak, yatistirmak,hesaplasmak..
olmayana sarilmak, karanlikta yol almak..

ama ne uyumadan gecelerim bitiyor,
ne yalnizliga sarilmadan sabah oluyor..sen yoksan..
ne geceyi, ne gunduzu seviyorum ben aslinda..
biri hep digerini aratiyor, hep digerinin gelmesini bekletiyor bana,
kendimi sevemedigimde hepsi karanlik..
gozlerimi kapattigimda heryer karanlik
gecede karanlik, gunduzde karanik..
beklenen de karanlik, bekleyende..sen yoksan..

Geceden korkuyorum ve seni yakan o ben hep cok usuyorum..
Sabah olup gunes cikinca tum bedenimi sariyor, gunese kaniyor, isiniyorum..
isitirken isigiyla gerceklerimi ortaya saciyor,
sakladiklarimi birbir yüzüme vuruyor ve
ben basimi kaldirip kamasmis minik gözlerine bakiyorum,
“Neden seni bu kadar beklemisim ki..ben hicbirsey boyle olsun istememistim”

Ve yine karanlik..yine gece oluyor bende..
Bir kez daha..Yoksun..
Ne desem dinleyen gece, beni birakmayan tek sey oluyor yine..
Sadece korkuyorum,
Gece karanlik,
Gozlerimi kapatiyorum, sikica hemde..

Bu sefer senin dogmani bekliyorum, gunes yerine..
İsitan, yuzume vuran, aydinlatan,
Kacamadigim..
Sabirla bu sefer,
hic aidiyetimi haykiramadigim sana,
hic sahip olamadigim sabirla..
bekliyorum..
umarim gunes yerine dogarsin bir sabah karanligima,
sikistirmam yuklenmem artik asla,
dogmazsan sakin korkma,
aci yabanci degil bana,
ben coktan alistim karanliklara...
Gece karanlik..
gozlerimi kapatiyorum;
karanlik..korkuyorum..

Ben esasinda karanliktan korkmuyorum,
Ben geceden korkuyorum..sessiz ve uzun geceden..
Ne zaman bitecegi belli olmayan geceden..
Sabahi gelmek bilmeyen gecelerden..

Günes dogana kadar uyumus olmak istiyorum,
Sabah ezanini karnim agrimadan duymus,
Daldigim uykumdan belli belirsiz uyanmis olmak istiyorum..

Daldigim sey uykumu yoksa karanlikmi bilmiyorum, bilemiyorum..
Sadece korkuyorum...
gece karanlik,
gozlerimi kapatiyorum,sikica hemde..

O kadarda kolay olmuyor uyumak..
dusuncelerden siyrilmak, sesleri susturmak..
sormak, cevaplamak, yatismak, yatistirmak,hesaplasmak..
olmayana sarilmak, karanlikta yol almak..

ama ne uyumadan gecelerim bitiyor,
ne yalnizliga sarilmadan sabah oluyor..sen yoksan..
ne geceyi, ne gunduzu seviyorum ben aslinda..
biri hep digerini aratiyor, hep digerinin gelmesini bekletiyor bana,
kendimi sevemedigimde hepsi karanlik..
gozlerimi kapattigimda heryer karanlik
gecede karanlik, gunduzde karanik..
beklenen de karanlik, bekleyende..sen yoksan..

Geceden korkuyorum ve seni yakan o ben hep cok usuyorum..
Sabah olup gunes cikinca tum bedenimi sariyor, gunese kaniyor, isiniyorum..
isitirken isigiyla gerceklerimi ortaya saciyor,
sakladiklarimi birbir yüzüme vuruyor ve
ben basimi kaldirip kamasmis minik gözlerine bakiyorum,
“Neden seni bu kadar beklemisim ki..ben hicbirsey boyle olsun istememistim”

Ve yine karanlik..yine gece oluyor bende..
Bir kez daha..Yoksun..
Ne desem dinleyen gece, beni birakmayan tek sey oluyor yine..
Sadece korkuyorum,
Gece karanlik,
Gozlerimi kapatiyorum, sikica hemde..

Bu sefer senin dogmani bekliyorum, gunes yerine..
İsitan, yuzume vuran, aydinlatan,
Kacamadigim..
Sabirla bu sefer,
hic aidiyetimi haykiramadigim sana,
hic sahip olamadigim sabirla..
bekliyorum..
umarim gunes yerine dogarsin bir sabah karanligima,
sikistirmam yuklenmem artik asla,
dogmazsan sakin korkma,
aci yabanci degil bana,
ben coktan alistim karanliklara...