Gece Karanlığında Şiiri - Selver Güvercin

Gece karanlığında bir kadın gördüm
Koca şehirde yalnız
Sebebini anlamadım
Galiba ağlıyordu sessiz sessiz
Göremedim yaşlı mıydı gözleri
Duyuyorum derin derin iç çekiyordu
Duygulandım gitmek istedim yanına
Hissetti bir anda döndü baktı bana
Tanımıştı beni sanki gelme der gibi
Salladı başını iki yana…
Donup kaldım o an sendin karşımda ki
Gidemedim ne bir adım geri ne de ileri
Sözcükler dondu kaldı dudaklarımda
Yıllar önce kalbi kırılan kadın karşımda
Çözüldü dizlerimin bağı yığıldım kaldırımda
Şimdi bende sırası ağlamanın, hıçkırıkların
İstersen sitem etme sen yine de
Düşün istersen bir kez tek suçlu
Ben değilim belki de
Beraber parçaladık yeşeren sevgiyi
Kimseye kızmaya hakkımız yok
Gelelim desek yan yana
Ne sende ne de bende takat yok…