Gece karanlığın koynunda

Gece karanlığın koynunda, üzerimde sessizlik pelerini
Yalnızlık en büyük dostum, duvarlarla çepeçevre zamanım
Kanlı ellerimin kavisleri, son duvarın en uzak köşesine doğru
İrkiliyorum, uyanıyorum, nefes alıyorum, ama ellerim kanlı
Kelimelerin katiliyim, ahenkle boğuyorum onları
Cümle kuyucuklarına tıkıyorum, ellerim kanlı
Pişman oluyorum, ama kurtarmak da nesi
Kuyuları kurutuyorum, susuz kuyular
Kelimelerden mahrum cümleler
Aşka yenik, aşka uzak bedenler, ellerim kanlı
Ruhlara saldırıyorum, kayıyor ellerim, uzaklaşan ruhlar
Gece ne kadar da uzun bitmek bilmiyor
Nefes alıyorum, iksirimi yudumluyorum, yeniden tebessüm
Geri geliyor titremesi ruhumun, üşüyorum
Sıkılıyor bedenler, dar sokaklar, çıkmaz yollar
Işıklar ne kadar acımasız, anlamsız kılıyorlar geceyi
Huzur şarabının tükenişi
Gözlerim bir kapanıyor, bir açılıyor gece ne kadar da uzun.