Gecenin karanlığı,
Toplarken pılı pırtısını,
Sabahın aydınlığı,
Karşı dağların tepesinden,
Uzatır başını.
Bu her gün, tekrarlanır böyle,
Nöbet değişimi gibi.
Birisi gider, öbürü gelir,
Gelen gideni aratmaz,
Giden geleni.
Karanlık, gözden kaybolur,
Aydınlığa bırakarak yerini.
Gün boyu, ne aydınlık görür karanlığı,
Ne de karanlık aydınlığı.
Gecenin karanlığı olmasaydı,
Kim örterdi ayıplarınızı?
Nasıl bilecektiniz,
Seher vaktinin güzelliğini?
Gecenin karanlığı olmasaydı,
Bilemezdiniz,
Gündüzün kıymetini.
Soğuk olmasa sıcağın,
Yaşlılık olmasa gençliğin,
Hastalık olmasa sağlığın,
Zulüm olmasa adaletin,
Kıymetini bilemezdiniz.
Kayıt Tarihi : 4.4.2008 08:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Elleriniz
dert görmesin Efendim...
.
Saygılar Sunarız...10
.
Vesselam
üstadım;
geceyle gündüz arasındaki irdelemeyi çok güzel ifade etmişsiniz...ikisinde de ayrı güzellik var ama , nede olsa gündüz değilmi...?..kutlarım saygılarımla...ibrahim yılmaz.
bilemezdiniz,
gündüzün kıymetini.
soğuk olmasa sıcağın,
yaşlılık olmasa gençliğin,
hastalık olmasa sağlığın,
zulüm olmasa adaletin,
kıymetini bilemezdiniz.
umut dolu bir şiir. kutluyorum. 10 puan veriyorum. zaten şairler, topluma umut vermekle görevlidir. her şey zıddıyla kaimdir. çirkinlik olmasa, güzelliğin, karanlık olmasa aydınlığın, inkar olmasa, imanın... kıymeti bilinmez. selamlarımla.
TÜM YORUMLAR (9)