Gece Kapanı Şiiri - Aytaç Korkusuz

Uyanıyorum aniden gecemin sabaha akseden,
Siluetini gördüm bilinmezliğimde..
Etrafta kıpırdamayan sessiz çığlıklar,
Sanki koca bir uykudaymış bu gezegen..
Korkulu yalnız kalmışlığıma eşlik eden gece,
Kollarını boynuma dolamış yüzüme bakıyor.
Uykumu neden böldüğünü sorgularken,
Korkulu bir şekilde gökyüzüne bakıyorum..
Yüzümü çalan görüntüme bakıyorum.
Korku doluyor içime belli belirsiz..
Gökyüzü neden bu kadar puslu?
Yıldızlar sanki kayamayacak kadar yorgun..

Siyaha bürünmüş volta atan sokaklar,
Sabahı bekliyor, seni bekliyor.
Sokak lambaları bile suspus olmuş.
Zoraki parlıyorlar karanlıklar içinde..
Aklım nerede, ne ile meşgul farkında değilim.
Uzun bir yolculuğun sonuna gelmiş gibi,
Çaresizce bakıyorum terleyen ellerime..

Yaşadıklarım gözlerimin önüne geliyor.
Unutulmaz anılarım oldu belli belirsiz..
Elveda diyemeden vedalaştıklarım,
Yüzü pembe yanaklar kendine aşık eden gülüşler..
Bir yalnızlık hissediyorum yüreğimde.
Günlerin ne kadar çabuk geçtiğini fark ediyorum.
Karanlığın bilinmezliği cevapsız bırakıyor beni.

Sıkıldım hayatın sahte suratından,
Bir ışık bir çıkış bir anlam arıyorum kendime..
Aydınlanmış sokaklar aydınlanan ben gibi,
Karışmış sokaklar karışan yüreğim gibi,
Arayışlar sarmış etrafı benim seni aradığım gibi...

İzmir/04.12.2001