Geçe Kalmadan Şiiri - Ozan Efe

buz gibi sin karanlığı giydiği
çıkıp gelir diye umarın
tavan yere iner sokak gökte uçar
haramiler köşe olur
suyun başında mıdır şimdi

ipini sıkı tutmuş yalnızlığın
dudağında dudak izi
konukluğunda çekimser
boşuna yoklar tıpırtısı
gama yasa bürünmüş giz
geçe kalmadan

uyur uyanık karabasanlarda
korku tavan yapmış tonunda
yürek gümbürtüsünde
kaçamak öncesinde
kucağına sığınmış hali
yürüyüşünde tutukluluk

düşüncesi bulanık
doğuştan ürpertisinde ayazı
kırağıya kalmadan çekilip
yorganı ısıtmalı mı
gece salmadan

010212denizli