Gece Kahvesi Şiiri - Emin Ün

Uykusuz bir gecemde yazdım bu satırları...
Önümde bir bardak çay, yanında bir kağıt, bir kalem
Ve yanğımdan süzülüp damlayan gözyaşları
Ama aldırmıyorum ki ben bu gözyaşlarına...
Aldırmıyorum hiç birşeye sen gittikten sonra
Öyleki, boşvermişim hayatı ve herkezi
Aklımda sadece iki şey var
Biri sensin, biri de hiç vazgeçemediğim gece kahvesi

Yine sabahlayacağim bu gece
Issız ve karanlık bir gecenin koynunda
Sensin bu pişmanlığımın nedeni.
Gittin, sormadın, unuttun.
Ama beni, Senin gibi terketmeyen biri kaldı
Kim biliyor musun?
Belki hatırlarsın hiç vazgecemediğim gece kahvesi.

Dile gelsede bir konuşsa şu kahve duvarları
Anlatsa bir seveni nasıl yaktıgını
Ve savurdugunu küllerini
Ilgıt ılgıt esen yele karşı
Bu ne bir feryat, ne de bir isyan
Ne bir ağıt, ne de bir figan.
Bu sadece bir adamın gönül sesi, sevgisi
Ve tek şahidi var bu sevginin
Kim biliyor musun?
Hatırlarsın, hiç vazgecemedigim gece kahvesi.

Hani orada tanışmıştık seninle.
Biliyormusun ben sabretmeyide orada öğrendim
Seni beklediğim zamanlar, tıpkı böyle işte
Ömrümün ölümle olan vuslatı yakın
Bunu biliyorum; çünkü hissediyorum
Geliyor sanki uzaktan azrailin sesi
Heyhat! Bu ahval içinde dahi
Düşündüğüm iki şey var
Biri sensin, biride hiç vazgeçemediğim gece kahvesi

Sen sakın düşünme -olur mu- ölümü
Ya da boş kahve köşesinde öldüğümü
Sakın üzülme benim için
Ve kalbin acıyla dolu...
Buymuş demek ki kaderin bana reva gördüğü
Ama ne olurdu sanki küçük bir mektup yollasan
İçinde sadece sen olsan
Ha birde; giderken vermeyi unuttugun veda busesi
Adresimi sakın unuttuğunu söyleme bana
Bilirsin, hani, hiç vazgeçemediğim gece kahvesi

Düşünüyorumda;
Yarın gece ne olacak acaba?
belki kaybolacak bu satırlar
Kim bilir, belki de yanıp gidecek bir soba ateşinde
Ama şunu iyi bilki sevdiğim
Üzerimdeyken şu hayat elbisesi
Baki kalacak iki şey var benim için
Biri sensin, biride hiç vazgecemediğim gece kahvesi.