Ben geceyi kôr sağır zannederdim dertleri gôrmez yanan yüreklerin ateşinden anlamaz çekilir karanlığına kimseyi duymaz, sonra dolunay çıkageldi masmavi cam gibi okyanusa çevirdi dünyanın tavanını deniz yıldızına dôndü gôk taşları, dünya deryada savruldu durdu dalgalara bata çıka kaç ışık yılı geçti şafak atmadan sayamadım, o güzelin gôzlerine daldım kalbimden vurgun yedim sabaha ulaşamadım.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta