Gece III Şiiri - Halisane Halis

Geceyi ,
Can veren bedenler gibi,
Sızıyla söküp alıyor zaman.
Dökülüyor sokağa insanlar,
Yerini alıyor mavi, siyahtan.
Gözlerimse kapalı uyurcasına,
Hep zihnimin karasıyla uyanık kalıyor.
Sızıyla söküp alıyor zamansa,
Alabileceği her şeyi.

Geceyle oynamaksa,
Her yiğidin harcı değil.
Gözlerime oturan bu mor ölüm,
Neşeli gülüşmelerinizi zihnime
Kurşun kalemler gibi saplıyor.
Yüzümü cama döndüm durdum.
Sanki ardımda bir hayalet uyuyor.
Geceyi kalbime koydum durdum.
Artık kan bulaşan pencerem de
hiç sabah olmuyor.