Gece herkes uyuduğunda Şiiri - Erol Çolak

Gece

hani herkes uyuduğunda kendine kalır insan
sonsuz bir yanlızlık çöker gecenin üstüne
altında kalırsın tüm dertlerinin nefes alamazsın
yanlızlığın katlanarak artar durduramazsın

gözün camda ufacık bir ışık hüzmesi arar
köpek seslerine bile razısın yeterki ses gelsin
gaipten isimler fısıldarlar kulağına tanıdık tanımadık
ürperme kalpten başlar can çekilir tenden öldüm zannedersin

tek başına yatmaktan korkan çocuk gibi ağlamak gelir içinden
yorganının altına sığınırsın tüm dertlerini örter gibi çekersin üstüne
gece yanlızlık ayazını vurur acımasızca bedenine üşürsün ölümüne

işte bende böyle gecenin bilmem kaçında yanlızlığımla başbaşa sarmaş dolaş
rüya bile göremiyorum o kadar tenha o kadar boş ne kokun var ne gözlerin
duvarlarıma vuran hayalin bile terk etti ne sesin var ne nefesin
parmak uçlarımdan çekilmeye başladı içimdeki yanlızlık işte gecem bu kadar karanlık.