Gece Güneşi Şiiri - Muhammet Halim Balcı

sebeplerim doğdu yine gözlerime doğru
sorularım gittiği her limanda boğuldu
çevremdeki herkesin düşüncesi doğru
yanlış olan yalnız bendim
ben de kendi içimde kayboldum

kelimelerime vuruyor gecenin güneşi
bir kalem düşün içinden ağlayan
ve o kalemin seni nedensizce sevişi
bugünü unutsam karşımda geçmişim
bir adım daha atsam boşluğa semaya yükselirim

daralan zamanın içinde sıkıştım kaldım
ne zaman dur desem hızlanır oldu
omzumda bir el olmadan bu mumu yaktım
artık kişilere açlığım son buldu
artakalanları da geçmişimle birlikte
sonsuzluğa attım onlarda kor oldu.