Gece Gülüşleri Şiiri - Yunus Yaşar

GECE GÜLÜŞLERİ

1/
ya bütün düşler ve hayaller işgal altındaysa

ya kokmuşsa
geceyle kaplanmış
yatağında aşkın
esiri insan…

eksik olmadı
bu yüzden
gökgürültüsü içimde

yağmurla arınma
zamanı ne gün?

bir karanlık tünel bekçisiyim
gelip beni teslim alıyor her sabah
o ince gülüşü sesinin. Platon’un
mağarasından firari bir karınca
fesleğen dibine yığmış hazanı
felsefe yapıyor.

2/
hayatın dolambaçlarında kırılan insan yüzlerinden

bir hafta sonra
nafile
nafileleri düşersem
otuzuma basacağım.

masalcı Ezop
unutmuş da
karanlıktan kovulan
bir yıldız anımsattı

ateşte donan sabır / medeniyet
merkezinin sıfır noktasında
portatif bir coğrafyadan
çentik atıyor suyun tenine…
melten tanrısı Zefiros / bahçemin
yüzakı devramberden öğrendi
gece gülüşlerini. Sessizliği çitliyor

3/
bir mektuba koyup sen de gönder bakışlarını

öğle paydosunda
sarılan tütün
sıcaklığında

dumanıyla çizilen
coğrafyanın gizinde

soğuk vurmuş
kiraz çiçeği
dilimin ucunda
söz.

evlatlık edindim hasreti bu yüzden
hüzün istiflerinin altında yüreğim
koşaradım. Aşk kızlığını yitirmiş
bir bakire. Saplıyor meme uçlarını
direncimi sınıyor. Omuz başlarımdan
usulca koynuma sokuluyor ay.

4/
içerden dışarıya yansıyan aylası kendinden güzel

bir kül
gönül
şimdi güzün
teli duvağı…

gel kerem eyle
aslı hâlâ
bir lambanın
fitilinde
ruz-i gâr.

siyah bir nevresimdir gökyüzü
zen üşür. Ten bir lavyatağı. Dil
ucunda açılıp saçıldıkça dünya
saçların örtüyordu edep yerlerini
yüreğimdeki kesik / silkeliyor
gözlerimin çiğini

01.10.2009
Yunus YAŞAR