Gece gözlüm Şiiri - Zübeyde Duran

Gece gözlüm sana nasıl tutuldum?
Bakışına, gülüşüne vuruldum.
Gözlerine dalınca kaybolurdum.
Sen sussanda onlarla konuşurdun.

O kadar geniştiki yüreğin.
Herkese kol kanat gererdin.
İnsanları bu kadar mı severdin?
Darbe yemene rağmen yine yardım ederdin.

Uzaklara dalıp dalıp giderdin.
Seslenseler cevap bile vermezdin.
Birşeyim yok, ben iyiyim derdin.
Sonra tekrar dalıp düşünür biterdin.

Sıkıntıların olduğunu zannederdim.
Sorduğumda hiç bir şey söylemedin.
Sebep benmişim çok sonra itiraf ettin.
Kara sevdaya düştüğünü nerden bileydim.

Gece gözlüm umudumsun sen benim.
Bin cefalar çektim, yine çekerim.
Yanında olmasamda hep seninleyim.
Yeterki gülsün o gece gözlerin.