Gece Gözlüm Şiiri - Hüseyin Kerem Arslan

GECE GÖZLÜM

Zamanı hapsettin sanki gecelerime,
Azılı bir zanlı gibi yargılanıyor hasretin.
Birer birer canlanıyor gözlerimdeki resmin,
Hatırlıyorum!
Kömür karası gözlerin,
Ömrüme ömür gülüşün vardı...

Bütün hesaplar bana kaldı bu gece,
Hasretine yetim düşen gönlüm,
Çıra misali tutuşuyor yine.
Şimdi bir köşede can çekişiyor,
O büyük sevdamız.
Ah benim gece gözlüm,
Ah benim aşka yeminim,
Gidişlere sözlü yarim;
Nefessizim buralarda,
Çağırsam gelir misin? ...

Biliyorum seninle ne varsa geride kaldı,
Sevdadan yana yüreğim hep yara aldı,
Sevda sözlüğüne eklediğin hasret kelimesini,
En derinden, en acısından koydun masama,
Gidişlere yeminli bir göz,
Vedalara bir dost sevmişiz meğer.
Nerden bilebilirdim?
Nerden anlayabilirdim ki?
Can pazarında kuruşu kuruşuna satılmışız meğer...

Oysa şu kahpe dünyada,
Sığındığım bir gözlerin vardı.
Alıp gittin uzaklara,
Gittin işte bensiz diyarlara.
Şimdi seni hangi harfime,
Hangi sözüme sığdırıyım?
Bilmiyorum, bilemiyorum...
Gidişinden bu yana,
Ne ben seni, ne de gönlüm sevgini,
Unutmadı, unutacağını da sanmıyorum...

Bir gülüşünle sarhoş olan bedenim,
Şimdi hasretine müptela bir mahkum.
Ey benim gece gözlüm;
Neyin hediyesi bunca zulüm?
Yetmedi mi hasretine bunca ölüm?
Ayrılıktan, yalnızlıktan ne varsa,
Yazdın, çizdin kaderime,
Ve bütün hesaplar bana kaldı bu aşkta.
Herşeyine Eyvallah da;
O ömrüme ömür gülüşün şimdi nerde?
Kimlere hizmet ediyor şimdi?
Kimlerin ömrüne ömür katıyor?
Bilmiyorum, bilemiyorum.
Öyle bir dert yükledin ki kaderime,
Çözülmeyen bir düğüm gibiyim...

Ne zaman köşe başını dönsem,
Sen düşüyorsun gönlüme;
Gözlerime uğrayıp dudaklarımdan kayıyorsun.
En acıklı şarkılar gibi,
Kurşun sıkıyor yokluğun!
Ne zaman sana dalsa hayallerim,
Tuz buz oluyor adının geçtiği yerde,
En yaralı, en kırık yerimden vuruyor sensizlik!
Ah benim derdimin dermanı,
Gönlümün sultanı yarim;
Şimdi hangi mezenin, hangi kadehin şerefisin? ...

Bugünde susturamadım 29 harfimi,
Yağmur misali yağıyor bir bir kalemime.
Adının geçtiği harfler yetim,
Acını çeken gönlüm öksüz kaldı gidişinle!
Gidişin diyorum, o gidişin;
Yerle bir etti çoçuksu hayallerimi,
Raflara kaldırdı toza bulanmış sevdamı,
Ayrılıklara şair,
Yalnızlıklara dost etti beni.
Hangi harfime, hangi sözüme gizleyim seni?
Nereye koysam bilmiyorum, bilemiyorum.
Sahiplenmiyor hiçbir cümlem seni,
Olsa, olsa;
"Kahpe'dir" bendeki ismin...

Bu gece de serperiyor gözlerim hüznünü,
Yağmur misali düşer birazdan avuçlarına,
Islatır o taştan taş kalbini,
Kıstırır en dipsiz düşlerde gülüşlerini.
Hesabını sorarım işte o an,
Benden çalıp gittiğin yılların,
Benden alıp gittiğin umutların...

Ve unutma gece gözlüm!
Hiç bir "sevap" benim kadar temiz olamaz bu sevdada!
Ben senin uğruna Kerbelâ'da Hüseyin,
Aşkının yoluna dağları delen "Kerem'dim"...
Ve ben seni "Yaradan" aşkıyla tek sevendim...